Galapagos VIII

19 maart 2019 - Puerto Ayora, Ecuador

In het binnenland van Isabela is de vulkaan "Sierra Negra" ook alleen maar te zien mét een gids. Je mag hier niet op eigen houtje heen, i.v.m. dat dat allemaal irritanter is voor de toerist en dat dit meer in het laatje brengt voor de locals of zoiets.
Inge heeft buikkrampen. (Zit toch duidelijk Stevens-bloed in.) Toch op pad natuurlijk, dit om niks te willen missen en er al voor betaald te hebben enzo. 
Met 14 toeristen lopen we een super saai pad af. Inge sjokt helemaal achteraan, af en toe krom staan en dooorrrrr. Uiteindelijk, komen we bij een mooi maanlandschap van lava, Broodje met kaas naar binnen werkend genieten we van het uitzicht. Dan mogen we achter gids Louis weer hetzelfde oersaaie pad af lopen naar ons truckje met oncomfortabele bankjes. 

Om af te koelen snorkelen we weer wat en genieten we op een bankje van het uitzicht.
Lekker relaxt, totdat meneer zeeleeuw, zowat bij Inge op schoot springt, blijkbaar is dit zijn bankje en dien ik op te zouten, nou, daar heb je dan ook wel respect voor voor zulke kolossen. Ik  druip af naar een ander bankje, zodat meneer zeeleeuw zijn stekkie terug heeft.
'S avonds gaat de cola met goedkope Caña Manabita rum er weer prima in.
Cola is er goed voor wanneer je de darmen op de hobbel hebt, heb ik me laten vertellen, en wie drinkt er nou pure cola....

Na een heerlijke nacht onder de dekens, We hebben airco op de kamer, vertrekken we op onze gehuurde Giants richting the wall of tears. Een 100 meter lange muur, gebouwd onder erbarmelijke omstandigheden door gevangenen. Een luguber verhaal, maar een mooie tocht er naar toe. Soms langs het strand, af en toe een meertje met mangrovebomen en de manzanilla boom. De Galapagos wordt door velen omschreven als hét paradijs, met deze boom met verboden vruchten (appeltjes) weet je het zeker...


En wat zien we nog meer..... overstekende schildpadden!!! 

Nog steeds de darmen wat van slag en met een temperatuur van goed dooi, is de 15 kilometer toch wel een aanslag. Doe mij maar 200 kilometer in de wintermaanden...... 
We stappen tussen de rotsen door om nog wat te snorkelen, de stroomafwaarts is erg sterk, en we moeten serieus ons best doen om weer voet aan wal te zetten. Goede les weer. Je kunt blijkbaar niet overal zomaar wat rond dobberen.....

Foto’s

2 Reacties

  1. Ron:
    19 maart 2019
    Erg gaaf om te lezen. Jan mooie tekst voor een reisgids😁 Ik ben erg benieuwd naar de foto’s. Mooi vastgelegd ‘pinguïn door geluidsbarrière’ 🤣 momentje: funnyst home video’s 🤔😝
  2. Saskia Kuijer:
    21 maart 2019
    Welkom thuis,het was erg leuk om jullie verhalen te lezen en jullie zo te volgen