Vlak bij de blauwe luchten en de sterretjes van goud

11 februari 2019 - Riobamba, Ecuador

Vanuit Riomamba regelen we een fiets om de boel wat te verkennen. Best veel klim werk hiero, maar zeker de moeite waard, ondanks die hond die Inge's linkerkuit te pakken heeft. Inge heeft d'r inentingen gehad, de honden hier ook, hebben we ons laten vertellen, dus met alleen een beetje bloed en de volgende dag een blauwe plek, maken we ons geen zorgen. 9 van de 10 honden doen niets, de 10e achtervolgt je met een agressief gedrag. Jan fietst vanaf dan met een stok in de hand en overweegt, om ook een steen op zak te houden om mee te gooien. Het is vruchtbare grond, we zien dan ook veel akkers waar van alles op verbouwd wordt. 

Riobamba was én is een belangrijke spot voor de handel in Ecuador. De Inca's hebben ook hier hun sporen nagelaten. Alleen niet zo duidelijk als in Peru.

De vulkaan Chimborazo is met zijn 6.263 meter hoog, de hoogste berg van Ecuador. De top is het verste punt van het midden van de aarde, en daardoor het dichtste punt van de aarde tot aan de zon.....nou heen dan maar hè.

We gaan met gids Fausto en Belgische Jan op pad. We rijden met de Toyota Land Cruser naar het basisstation, om van daaruit verder om hoog te sjokken. Dit gaat best goed, mits je je ademhaling onder controle houdt. Bij ons geen centje pijn, maar Belgische Jan trekt het niet meer verder en wacht op ons voor de afdaling. We hebben enorm geluk met het weer en hebben een fan-tas-tisch uitzicht op de vulkaan. Ook hier staat een markering, dat we niet verder mogen. Voor ons is de max. 5.100 meter.

Mooi en bijzonder om hier te mogen staan.

Bij de Toyota, stappen we op de ATB, om over het gruis naar beneden te rijden, ze hebben een speciaal pad aangelegd, waar geen auto's mogen komen gaaaaaf. Helaas is de bewolking komen opzetten en zien we het eerste gedeelte niet heel veel. Snel wordt het zicht beter en zien links en rechts  groepen Vicuna's (kameelachtige) grazen. Mooi hoor.

We dalen in een vlot tempo af, steeds wachtend op Belgische Jan, die iets meer tijd nodig heeft. We zien Lama's, Alpaca's Koeien, Paarden, Ezels, Varkens en vliegen langs huisjes en boeren hutjes. We stoppen bij een diepe kloof, waarop we van bovenaf een mooi uitzicht hebben. We gaan op onze buik liggen om naar beneden te kijken. Nou, dan heb je het niet al te breed..

Na nog meer afdalen komen we terug in Riobamba. Wat eigenlijk een stinkstad. De autogassen hier zijn erg goor. Wat een verschil met die zuivere lucht van vanochtend.

Fausto, had gevraagd wat voor werk we thuis deden. Zijn oogjes begonnen te glimmen toen hij hoorde dat Jan witgoedmonteur is. Hij had zijn wasmachine stuk..... wij de volgende dag daarheen. Eerst kilo's zooi an de kant zetten voor we überhaupt bij de machine konden komen. Jan heeft hem het e.e.a. uitgelegd en hij was superblij. Daarvoor nodigde hij ons uit voor het avondeten. Waar bleek, dat ook de afzuigkap niet werkte. Dus ook maar ff de boel daarvoor regelen. Wij kregen een giga bord met eten voor onze neus, Fausto was ineens weg, bier halen, zaten we daar.....Wat is nu de bedoeling, moeten wij nu gewoon beginnen?? Toch maar gedaan, anders wordt het koud. Ze deden goed hun best, om ons te pleasen. Ze zijn blijkbaar gek van bonen die we in allerlei soorten, maten en (geen) smaken kregen. Jan heeft zijn bordje niet helemaal leeg gekregen  het was zijn favoriete eten niet.

En dat tussen de kerststal en de kerstboom. (Te druk om op te bergen werd verteld). We hebben een leuke avond gehad. Veel foto's bekeken van ons in Nederland, hij keek zijn ogen uit..

Foto’s

4 Reacties

  1. Janenriek:
    12 februari 2019
    Kiek moar ut ie beid'n
  2. Inge:
    12 februari 2019
    Zeg Mien moe ok altied. Kon wel familie wee'n
  3. Zussie:
    12 februari 2019
    Mooi man!! Was t ook warmer zo dichtbij de zon?
  4. Inge:
    13 februari 2019
    't was wel een stuk warmer dan op de Cotopaxi 🤭