Route 66 minus 36

Born to be wild.

Met het openbaar vervoer reizen kan heel relaxt zijn. Je stapt in een bus en deze brengt je van de spreekwoordelijke "A naar B". 

Maar onderweg zien we vaak leuke dingen waarom we eigenlijk willen uitstappen.

Met een fiets is dit perfect, zo ook met een motor. 

We hebben voor een paar dagen een Honda 250 CC off the road gehuurd.

De bestemming is het Quilotoa meer en omstreken.

Omdat we over een B-weggetje rijden, komen we dwars door dorpjes heen tot 2x toe belanden we in een optocht met dansende mensen en versierde wagens met fruit. Erg leuk.

We rijden over goed geasfalteerde wegen. Er is niet veel verkeer op de weg. Het enige minpuntje is dat  de motor hapert. Dat zal deels aan de hoogte liggen, maar deels ook afstelling.

Toch genieten we van de mooie bochtige wegen en de mooie uitzichten.

In Quilotoa staan we op de rand van een krater meer. WOW! Wat een uitzicht.

Het feit is, dat als je ergens beneden staat en je kunt naar boven, dan wil je dat. (Toren beklimmen, top van een berg, bovenkant van een waterval enz.)

Als je ergens boven staat, wil je naar beneden (afdalen in een grot, naar de voet van een waterval enz.)

Dus wij dalen in een half uur af, richting het water, om vervolgens naar boven te kijken naar de kraterrand... en klimmen na 5 minuten weer omhoog. Gekke lui toch ook.....

De omgeving hier is erg mooi, er zijn veel kloven in het landschap en doordat we op 3.900 meter hoogte zitten kunnen we bij weinig bewolking ver kijken. De kraterrand lopen we rond, over smalle paadjes, met links van ons uitzicht op het meer en rechts van ons de hoge bergen.

Omdat we op ongeveer 4.000 meter hoogte zitten is het behoorlijk koud. We dragen ski-sokken, handschoenen en een muts. 's Avonds in het hostel zitten we met warme koffie en chocomelk bij de openhaard.

Met de motor verkennen we de omgeving en gaan van het asfalt af, we doorkruizen wat dorpjes, links en rechts wordt er flink op het land gewerkt. Kinderen lopen terug van school naar huis. De was wordt gedaan, men is druk in de weer met het vee. Leuk om dit mee te mogen maken....Het is altijd maar weer spannend wat de conditie van de "weg" is. 

Om voor de inwendige mens te zorgen eten we vaak aan de straat bij een stalletje en voor een biertje gaan naar een restaurantje/barretje.

9 van de 10 keer als we willen betalen, kunnen ze niet wisselen. Wisselgeld hebben ze niet, blijkbaar wordt al het geld gelijk weer besteed. Dus dan gaat men met de 5 USD de buren bij langs om te wisselen. Altijd comisch..