Killing Fields

16 januari 2011 - Phnom Penh, Cambodja

Cambodja is ook weer een land met vriendelijke mensen, met een stralende glimlach.

Maar, achter deze glimlach zit er bij de meesten een verschrikkelijk trauma.

Het is nog maar een dikke 30 jaar geleden dat een kwart van de (stads) bevolking

(ongeveer 3 miljoen mensen!!) is uitgeroeid,

onder het communistische experiment van Pol Pot’s Khmer Rouge.

Hier kun je je geen voorstelling van maken.

Als je door de stad loopt, zie je in verhouding ook weinig oudere mensen.

 

In Phnom Penh zijn we naar de Tuol Sleng gevangenis (S21) en de Killing Fields geweest. In de S21 gevangenis, die overigens midden in de stad staat, wordt er een beeld geschetst, hoe gevangenen werden gedwongen tot bekentenissen van hun ‘politieke misdaden’. Denk aan het stelen van eten, het dragen van een bril!!!(dat werd gezien als kapitalistisch modeverschijnsel), het zijn van een dokter of andere intellectueel (alleen boeren zijn ergens goed voor) of het verraden van de Khmer Rouge. Door paranoia zijn veel Khmer Rouge soldaten zelf ook slachtoffer geworden.

Deze tot martelgevangenis omgebouwde school is door de Vietnamezen in oorspronkelijke staat achtergelaten na hun overwinning op de Khmer Rouge. Vale bloedplekken lijken nog zichtbaar te zijn onder stalen bedden met daarop staven en andere instrumenten van de dood. Van de 20.000 mensen die in deze gevangenis terecht zijn gekomen hebben slechts 7 het overleefd.

Er hangt van elke gevangene een foto, dikwijls uitgemergelde lijkbleke gezichten in een plas bloed met ogen die in het niets staren.

Net zoals in de 2e wereldoorlog zijn er ontzettend veel gegevens vastgelegd van degene die gevangen is en uiteinderlijk vermoord. Naam, leeftijd, beroep, reden van arrestatie, foto enz.

De gevangenen uit S21 werden meestal vermoord in de Killing Fields.

Wat we ons van televisiebeelden kunnen herinneren over de Killing Fields, is tafels vol schedels en botten. Een heel indrukmakend en misselijkmakend beeld.

In het Boedhisme, wil men de doden een eervolle rustplaats geven, men vond de uitstalling op de tafels hier niet aan voldoen.

Men heeft deze "tafels" verwijderd en een Pagoda gebouwd als herinneringsmonument. Het is volgestouwd met schedels en andere menselijke botten. Dit gerangschikt naar soorten bot en leeftijdscategorie.

Op het terrein van de Killing Fields zijn de plaatsen gemarkeerd waar vroeger massagraven waren, met vermelding van het aantal slachtoffers. Waar je loopt steken nog steeds stukken kleding uit de grond.

Er is ook een boom gemarkeerd, waar in die tijd levende baby's tegen aan gesmeten werden, om ze te doden, dat scheelde het verbruik van een kogel.

Er is een museum waar interviews getoont worden met mensen die het overleeft hebben, een plattegrond van hoe het er "toen" uitzag en gegevens over Pol Pot en zijn aanhangers.

om het kwartier wordt er een film gedraaid.

om eerlijk te zijn vonden we de film een beetje populistisch neergezet,

met horror-muziek op de achtergrond, Ook de bouw van de Pagode wordt ruimschoots vertoont. het lijkt wel of ze er een bewuste touristische atractie van willen maken.

Het verhaal, dus de recente geschiedenis zegt toch voldoende?

Het is nog maar zo kort geleden, we snappen niet dat ze niet wat meer en duidelijke informatie en beelden hebben.

Nogmaals, je kunt ondanks, dat we er rondgelopen hebben en de vele menselijke resten hebben gezien,

nog niet voorstellen wat hier allemaal voor verschrikkelijks gebeurd is.

Triest, dat er zulke mensen hebben bestaan en nog steeds bestaan.........

Foto’s

2 Reacties

  1. ron:
    17 januari 2011
    Dan eindelijk toch.

    Wanneer was het ook maar weer.....? 1998..2001?
    Vier jonge mannen rijden in en rondom Chang mai op 125 cc motorfietsen.
    Ze kunnen het niet laten, met knietjes aan de grond maken zij de weg onveilig, daar waar links rechts moet zijn is recht link.
    Een wedstrijd is feit. Vier motorfietsen met het vermogen van een westerse grasmachine accelereren de berg op. De nr 1. kijkt om en ziet dat hij op de hielen word gezeten door de nummers 2, 3 en 4. De verschillen zijn niet zo groot. Het gewicht van de bestuurder is eerder een bepaalde factor dan het vermogen. Oooooohhhhhhh NEE, het gaat mis..de..de nummer 1 verliest de macht over het stuur en...en botst met zeer hoge snelheid tegen de vangrail.
    Hij lijkt geblesseerd.
    Later blijkt dat de bestuurder zijn kuitbeen heeft gebroken. De bestuurder gaat vervolgens naar Co Chang voor revalidatie.

    Het had toch een reden dat je er toen niet heen kon!

    Geloof graag dat het erg indrukwekkend is!

    Tot de volgende schrijfs
    Ron&Co
  2. ron:
    17 januari 2011
    Oh ja, het was in jullie eerste liefdes jaar.